Dzisiaj, po zapoznaniu się z mitem o Atenie i Arachne,
postanowiliśmy stworzyć wiersz o pojedynku bogini i śmiertelniczki.
Nasza rymowanka ma ogromną wartość rzeczową -
występują w niej wszystkie elementy z mitu. Za to radość tworzenia była tak
ogromna, że klasa od razu zaczęła namawiać mnie na kolejną lekcję z
wykorzystaniem takiej metody. A oto i sam utwór:
Atena i Arachne do zawodów stają,
i piękne twory razem sprytnie tkają.
Atena obraz bogów haftuje,
Arachne Dzeusa na płótnie rysuje.
Tej drugiej praca jest chyba piękniejsza,
a może nawet trochę zgrabniejsza.
Arachne konkurs ten wygrywa
i dużo pochwał do niej przybywa.
Lecz Atena nagle się denerwuje
i całą pracę Arachne psuje.
Hades swego Cerbera pospiesza,
bo się Arachne na drzewie wiesza.
Bogini Arachnę w pająka zmieniła,
bo swoją zazdrość zauważyła.
Atena i Arachne (Jan Parandowski, Mitologia):
Atena szczególnie celowała w robotach tkackich i
wyszywaniu. Ponieważ żadna z bogiń tym się nie zajmowała, przyznawano jej na
Olimpie w tych rzeczach niedoścignione pierwszeństwo. Inaczej się działo na
ziemi, gdzie pewna księżniczka, imieniem Arachne, zapewniała, że potrafi
wyszywać równie pięknie, a może jeszcze piękniej niż sama bogini.
Wtedy Atena stanęła z nią do zawodów: która z nich
cudniej wyhaftuje tkaninę. Arachne skreśliła igłą na płótnie przedziwne bajki.
Był tam Dzeus porywający Europę i Leda bawiąca się z łabędziem, Danae nakryta
złotym deszczem i wiele innych rzeczy, a wszystko takie żywe i takie ładne, że
Atena, której własna robota nie była piękniejsza, podarła ze złości tkaninę
Arachny.
Biedna dziewczyna powiesiła się z rozpaczy. Teraz dopiero
Atena poznała, jak dalece gniew ją zaślepił. Wróciła jej życie i jednocześnie
zamieniła w pająka. Odtąd Arachne “srebrne w belkach płócienka przędzie"*
, na których zawisają tęczowe źdźbła słońca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz